Yaşadıkça soyuluyor çocukluğum bedenimden
Ağaçların üstünde bir boyama kitabıydım ben
Unutmak ne mümkün,
ellerimi boyalara düşüren o güzelliği
Uykusuzluktan anlamsızlığa geçerken büyüyen bir korku,
huzursuzluktan yalnızlığa geçerken yükselen bir korku
ele geçirir bedenimdeki yer altı kaynaklarını
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta