Boşver Yeğenim Şiiri - Ümit Turhan

Beş parmağın beşi de bir mi dünyada,
Her çeşitten insan, hepsi bir yanda.
Kangrense parmağı kes at bir anda,
Gönlüne yük olanı boşver yeğenim.

Bahçene girip de nifak ekenden,
Çayırında biten çalı, dikenden,
Arkandan gülüp, bir oh çekenden,
Uzak tut kendini, boşver yeğenim.

Emek verme sakın, kuru fidana,
Çiçek açmayacak, boşa sulama,
Çalı olur böylesi ancak sobana,
Sabrını zorlayanı boşver yeğenim.

Koy kahveni pencerene, yak bir sigara,
Gece vakti parlayan bir yıldız ara.
Tek bir yıldız aydınlatır geceni ama,
Sönük kalan yıldızları boşver yeğenim.

Boş sözlüden, çok bilmişden, patavatsızdan,
Kem gözlüden, riyakardan, gurur kırandan,
Çok konuşup bir arpa yol alamayandan,
Dev aynasında cüceleri boşver yeğenim

Üç günlük şu dünya da her bir şey fâni,
Üzülmeye, ağlamaya değer mi yani,
Üç kuruşluk insanlar olmasın mâni,
Mutlu olmaya bak, boşver yeğenim.