Boşver Sen Şiiri - Hüseyin Aktaş

Afyon gibisin vesselam
Bazı külhanlığın tutuyor
Naran deliyor gözbebeklerimdeki damlayı
Tarihin dinozorları ürkek ürkek
Nasıl karşında durduğuma bakıyor
Boş ver sen onları Pata ölümüne

Ağırlığın Şems’ten fazla
Kalp niyaz içinde idraksiz bir fahişe
Kırbaç hak getire, giyotin bile
Senden korkmazsa insan değilim
Boş ver, boş ver sen, bu sefer benden böyle dinle
Kendince kendini bil tenimde

İçimde eğleşen pencere rüzgârı
Et çiğneyen kedi gibi öfkeli
Elimi uzatsam içime, tırnak atıyor
Hay lanet hey gidi lanet, ben yaşatmadım mı seni
Ki nankör bir bulut gibisin
Bir içimde bir dışımda, bir gözümde bir dilimde
Dağılıp birleşip yağmur oluyorsun
Boş ver sen, boş ver, bu seferlik de benden böyle dinle

El pençe divan yüreğim
Rah-ı berbathane olan aşkında,
Od bir katre umman olalı ben varım
Boş ver, boş ver sen, bu laf salatasını

Ateş bir damla okyanus olalı ben varım
Ben senin gölgen doğalı yaşarım