Boşuna mı Bu Yalnızlık?
Biraz dinlenmekti tek istediğim,
Oturup kalakalmak değil.
Nerden bilebilirdim ki,
Oturduğum sırada arkamdan gelecegini.
Aslında bir güvercin gibi hareketli,
Cıvıl cıvıl derler, oynaşmayı sever derler,
Kim bilecek ki dertli ve yalnız,
Bir insan düşünür, gülüp geçer yaptıklarına.
İşte o insandı, ağaca yaslanıp oturan,
Yerinden kalkamayıp, can veren.
Ben, beni düşündüm yalnızken, dinlenirken
Nerden geldi o arkadaş, nasıl buldu beni. HAYRET!
Tanıştık;
''Reşat Birol Ergin'' dedim,
Dedi ki ''Ecel''
Ve ben '' Güzel isim''...
Kayıt Tarihi : 12.1.2003 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!