Boşuna bekliyorsun,
Hiç kimse gelmeyecek.
Uğruna bu kadar parçalıyorsun kendini,
onun geleceğini nasıl düşünüyorsun
Çünkü o yok.
Nasıl biridir, nedir,
Rengini bile bilmiyorsun.
O seni tanımıyor,
Tutulan o değil ki , sensin.
Ne yaparsan yap, bulamazsın onu.
Öyleyse unut...
Ama onu da yapamazsın.
Hayali bile olsa,
Aklından çıkmaz.
Bir ok gibi saplanmıştır kalbine.
Onun gibisini ne düşleyebiliyorsun,
Ne de kavuşma imkânı var.
Durmadan,
Onun hayaliyle yanarsın.
Kimse bu acına çare bulamaz.
Seni tanımayan o “eşsiz”,
Görse bile gelip seni iyileştiremez.
seni hep feda eder
Korkularına,
Belkide menfaatine,
Her şeye...
Öyleyse bu çırpınman neden?
Gönül dinlemiyor ki
Durmadan yanacak bu kalp
Sakin olmayacak,asla
Belki ancak ölümle yatışır kalp
Belki o zaman söner yangınlarımız..
Mesakin-17/10/2025
Mehmet Emin Sakin
Kayıt Tarihi : 17.10.2025 00:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!