Mezarlar gördüm süslü, gösterişli, sade,
anlamlı
Bosna’dakiler gibisini görmedim
dağılmış, yıkılmış
Yine de süslemişler çiçeklerle,
toplamışlar biraraya mezar taşlarını
Hergün yeni çiçekler getiriyo geride kalanlar
hergün ilkbahar gibi bezenmiş çiçeklerle
Yaşamıyolar artık, anıları bile unutulacak
Ama soykırım kalacak anılarda, unutulmayacak
Fatima Milosevioga’nın mezarını gördüm boş
Kızı çiçek getiremiyor
Yok ki elleri, kolları
Paramparça olmuş ufacık bedeni
Sırp bombasıyla
Dağılmış aileler yarısı ölü, yarısı canlı
Umutları gelecekte, hepsi kalanların bakımlı, şık
Anlaşılmaz bir halleri var geride kalanların
Sanki onlar değildi yok edilmek istenen
Bombalanan gece gündüz
Sanki onlar alçak sniper’ların hedefi olmamışlardı
Onarıyorlar yıkık binaları,
Saklarken bazı “anıt”larını
Utanmaz insanlığa ders için
Umuttu ayakta tutan onları
Tarihin en uzun katliamında bile..
Saraybosna, 4.3.1998
Gürkan SüzerKayıt Tarihi : 3.12.2005 13:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!