Boşluk Şiiri - Seyfullah Bolat

Serviler uğuldar öyle derinden,
Kuşatır her yandan beni bu rüzgâr.
Her an çağırıyor ötelerinden,
Benden beni ister şu garip mezar.

İçimde büyüyüp sonsuzlaşıyor,
Sığmıyor evrene koca boşluğum.
Yüreğimden dalga dalga taşıyor,
Fark edilmez zerre varlık yokluğum.

Yalnızlığım kulağımda uğuldar,
Sarar beni her yanımdan sarhoşluk.
Dünyam olur şu kimsesiz duygular,
Mezarlıktan daha suskun bu boşluk.

Servilerin uğultusu şu benim
İçimdeki mezarlığın sesidir.
Kurumuş bir ağaç artık bedenim,
Rûhum onun belirsiz gölgesidir.

Gönül ağrılarım dinmiyor artık,
Yaralarım depreşiyor değdikçe.
Ellerim havadan inmiyor artık,
Bükük boynum eğiliyor eğdikçe.