Boşluk Şiiri - Alaaddin Emre

sevmelerden ölümlere gidip gelip durdu
az önce daha sonra ne farkeder
gelip gitmeler ansızın
bir ziyaretçi gibi kısa oturur
sesinde inanç vardı
birde söyleyemedikleri
anlamsız fotoğrafları yırtıp yaktı
ay küstü saklandı bulutun ardına
gömülsün o zaman gönlüne
ona zulmeden hüzün
günler nasıl kısalıyorsa
unutuşun kuşları öterse eğer
kısalır sevda da öyle
dikkat et Fethi Bey

Fethi Bey
ilk kez babası öldüğünde hissetti
boşluğu
boşluğun boşluğuna
benzetti yüzünü
kendi kendini besleyen gözyaşıyla
çatılardaki kuşlar sabah
bir sabah serinliğini muştular
insan aşık oldu mu bir kez
bir iki olmamalı
iki asla diye söylendi içinden

Fethi Bey hiç eksik etmedi içinden
unutuşu baş tacı etmiş kadını
başkası olsa varsın gitsin derdi
dönmesin geri
nasıl olsa banyoda kantaşı
Şefika Kutluer’in flütünden Bach
Ayşe Tütüncü’den Panayır’ı dinledi
ağzını iliştirdi gülüşlere
yürüdü Akay Yokuşu’ndan
sıkıştı kalbi biraz
Esat Caddesi’ne çıktı
Sağda Ağabey Apartmanı’nın hemen önünde
Fethi Bey durağı
oraya gelince durdu bir derin soluk aldı
son kez

Fethi Bey durağında inecek vardı