Boşa Akan Gözyaşları Şiiri - Hakan Karad ...

Boşa akan gözyaşları

Çaresizlik…

Elinde bağırsağından arta kalanları tutuğun bir torban oldu mu?

Torban;

Kendi bağırsaklarını artık çıkacak delik bulamadığında, karnından açılan,

İçine senden kalanların aktığı,

Torba.

Artık bilirsin, yara;

Öyle büyüktür,

Öyle…

Hayat elinde bir torba.

Çıkış deliği kapalı…

…

Sonradan gelenler aklına, acı yatağında

Yüzün tavanda;

Ne ettim ki, ne buldum dünyada?

…

Bir serçe kuşu düşer yuvadan,

Annesi terk etmiş yuvayı; ama bence ölmüş

Hiçbir anne terk etmez yuvasını…

Karlarının içine düşer yavru serçe

Donmak üzereyken bir inek üzerine sıçar;

Hareketlenir, sıcak, sıcacık, hareketlenir yaşama

Oradan geçen bir kedi hareketini görür ve onu boktan çıkarır

Kedinin midesinde hem serçenin bedeni hem de ineğin boku karışır.

…

Karışırız bizde;

Tıpkı annelerimiz bizi doğurduğu tam o anda.

Annelerimiz ıkınır, bizi iter dünyaya, bok durur mu,

Bulaşırız birbirimize…

Başlangıç ve bitiş noktası aynı anda başlar,

Annelerin temiz boku tenimize değdikten sonra.

….

Ağlamak,

Hani ilk nefesin

İlk cehenneme isyanımız

Bağıramayanların kalçalarında

Tokat!!!!

…

Ağlamak,

İlk öğrendirilen,

Öğrenirken acıyı tatmamız.

…

Sahte göz yaşları var tabii, büyüdük

Sıkışınca,

Ağladığında

Anne yavrusu

Bir faşist olsa da

Erir…

Önce kendi ruhumuz ölür,

Sonra ruhumuzdaki kalan göz

Kalan görebileceğimiz gözümüz

Damlalar

Öksüz akarken ürperir

Aslında

İlk o an doğmuştur:

Namussuz, şerefiz, Allah’sız ağlar

Acı

Yüce terbiye

Terbiyesiz!!!!

Hakan Karaduman