Boşa Şiiri - İsmail Hakkı Gülbahar

Islak dudağını kondur çeneme
Kirpiklerin benzer top top çimene
Yaklaş da başını yasla sineme
Akarsa göz yaşın boşa akmasın

Hayalin tükendi geleceğin yok
Bütün ümitlerin tükendi tek tek
Ellerimi tut da gözlerime bak
Bakarsa gözlerin boşa bakmasın

Gönül deryasında çırpın da boğul
Aşka doymayınca yürek mi soğur
Mecnun gibi çöl de kavrul neolur
Yakarsa bu sevda boşa yakmasın

Okşayıcı bir söz söylemez dilin
Bir kere boynuma sarılmaz kolun
Artık dayanamaz bükülür belin
Bükerse ızdırap boşa bükmesin

Bütün özlemlerin burnun da tüter
Dikenler gül olur mis gibi kokar
Gün gelir dostların gönlünü yıkar
Yıkarsa da dostu boşa yıkmasın

Hasret bir köz gibi içini yakar
Gözlerin boşluk da maziye bakar
Gönül buya gör ki neleri çeker
Çekerse de gönül boşa çekmesin

Duyguları gözyaşıyla döktürün
Yine de sevdaya ümit ektirin
Kerem gibi sağlam dişi çektirin
Çekerse de dişi boşa çekmesin

Düşmeye gör dostum kim dönüp bakar
Patinaj ‘a başlar zincirli teker
Gün geçmez ki türlü türlü dert çıkar
Çıkarsa da dertler boşa çıkmasın

Konuşmadan baygın baygın bakarsın
Öyle bakışınla yürek yakarsın
Gün gelir Dilsizden sende bıkarsın
Bıkarsa da sakın boşa bıkmasın
17.02.06