Bos Ve Umitsiz Şiiri - Zihni Ozselmanoglu

Bos ve umitsizdir seni sevmenin sonu
Hep ayni cember icinde bu yolun sonu
Bitmeyen umutlar yildizlardan bir demet
Yorgun gozlerinden sizan isiktir sevmek
Hayat denen sey uykuda gordugmuz ruya
Omrumuz biter ama yine doner dunya
O an gecerken aksamin serinliginden
Uzanip tutmak isterdim seni elinden
Belki beni seversin bir baska alemde
Sicaklarla ziyan olan yaz gunlerinde
Her sabah dogan gun bitmis sandigim aska
Gecen zamanin telafisi yoktur baska
Toplanir bende sevincli halin ve huznun
Sevmekle acarsin her kapisini gonlun