Sen yokken Sultanım her yer, her şey boş...
Açıyorum kapıyı, her şey yerli yerinde,
Uzunca bir koridor, odalar kendi halinde.
Ne bir rüzgar girmiş içeriye, ne ses, ne de bir nefes,
Sen yokken burası bir ev değil, sanki bir kafes…
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta