Börühan Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Burçtan ödün vermeyen yıkılmayan bir kale
Sevdanın ateşinden düştüm dillerden dile
Sana olan aşkımı dünya bilir yine de
Ben ki deli Börühan nasıl geldim bu hale

Bir burcundan el salla yüzünü göreyim
Gecem yok ki rüyamda seni göremeyeyim
Güneşimde hülyana dalan bak yine benim
Ben ki deli Börühan uğruna bir köleyim

Sen sunmuş olsan zehir bile içilir
İçimdeki bu sevda beni yiyip bitirir
Kulağımdaki sesin bedenimi eritir
Ben ki deli Börühan tüm dünyamı yeşertir

Ey güzeller güzeli sana âşıktır her can
Elimdeki kalemim yazmaz oldu heycandan
Sana kavuşmak için koştum dört bir yanından
Sen ki Kızılelma’sın, ben ki deli Börühan