Boncuk Şiiri - Hatem Çetinkaya

annemin elbisesinden düştü boncuk,
şimdi nerede kim bilir...
belki bir kırlangıç yuvasına takıldı,
belki de sokak köpeğinin tasmasında.

ben topladım hepsini,
cebimde delik varken.
kırmızı olanı aşka,
mavisini biraz hüzüne,
şeffaf olanı ,en tehlikelisi
“belki”ye verdim.

bir dikiş kutusu kadar eskiyim şimdi,
iğnesi paslanmış,
ipleri kopuk.
oysa kaç kere
“dikeceğim” dedim kendimi,
ama bilirsiniz,
dikiş atmayı pek beceremem ben...