Bölünmez Bir Bütünüz

Çiçekli bahçemizin,
Süslenen surlarını
Kim bozuyor bağbanın
Altın yüklü yarını...

Hangi kuş kanadından
Ülkemden su içiyor?
Kime çanak tutarak
Kanlı gömlek biçiyor?

Hangi el göğüs gerip
İnsan kanı emiyor?
Yol kesip canavarca
Kadın çocuk demiyor...

Dağlar puslu, yol kara,
Gök hüzünlü, yer ağlar
Kapansın artık yara,
Gözler yağmur yürek kar...

Kim güneşi parçalar,
Karanlığı yaratır,
Gelsin artık ilkbahar,
Güzellikler aratır...

Köy mahzun, şehir mahzun,
Bitsin artık bu acı
Zaman yakın barışa,
Bütünlük ruhumuzun,
İzin yok bir karışa...
İzmit /1993