Böğürtlen Vakti Şiiri - Hüseyin Turhal

Ormanların kuytu köşesinde,
Gizlenirsin dikenli peşinde.
Duruverir lezzetin eşiğinde,
Kara inci, ey yabanî böğürtlen.

Tıpkı aşkın ilk heyecanı gibi,
Zor elde edilir tadı, sahibi.
Akan kanın olur sana tabibi,
Sabreden gönüle ilaçtır böğürtlen.

Yaz sonunda olgunlaşır her tanen,
Güneşten rengini alır, ey canan.
Kim bilir ne dertlere oldun derman,
Ne tatlıdır o yorgunluk, böğürtlen.

Çocukluğumun saklı bahçesinde,
Parmaklarım morardı hasretinde.
Kalbim kaldı o güzel lezzetinde,
Hep hatıraları saklar böğürtlen.

Âşık TURHAL der ki, fâni bu dünya,
Her zorluğun sonunda gelir rüya.
Dikenli yollardan geçmeli güya,
Aradığın lezzettir o böğürtlen.