Boğuluyorum Şiiri - Abdullah Asım Türk

Boğuluyorum gözlerinin derinlerinde
Gittikçe daha da kararıyor etraf
Gün doğmuyor, ışık yok, yine de korkmuyorum
Battığım yerin güzelliğindendir belki de

Kayboluyor insanların sesleri, alayları, suretleri
Kahkahaları gülüşleri boş, handikap değil bana hiçbiri
Neydi kusurum, hatam söyle; anlamıyorum, deliyim belki
Yalnız tek bir suret, yalnız sen kapladın düşlerimi

Git diyorsun, özür, gidemiyorum müebbet sana kalbim
Tâkaati yok senden kopmaya ne gözlerimin ne kendimin
Zihnimi aşıyor benim, yüreğimden taşıyor sevim
Sevmeye meyilli yüreğim, bu kadar kolay vazgeçmeyeceğim

Yokluğunda dökülen yaşlarım yansımıyor mu eşgalime
Bu kelimeler, hislerim ve sendin hayatıma meşale
Artık ışığım sönük, ruhum kayıp; sana ölmüyorum, ölüyorum sende
Boğuluyorum gözlerinin derinlerinde, cesedime yer yok mu?