Boğuluyorum Şiiri - Barış Yeşiltaş

BOĞULUYORUM


Sular yükselir yavaşça, nefesim daralır,
Boğazım düğümlenir, sessiz çığlıklarım yükselir.
Her bir damla gözyaşı, süzülür gözlerimden,
Yitik umutlar içinde, kaybolan yine ben.

Bedenim buz keser, titrer her yanım,
Son nefesim yaklaştı, yok artık zamanım.
Karanlık çöker içime, dipsiz bir kuyu,
Boşlukta yankılanır acı bir uğultu.

Gölgesiz hayaller, sisli bir dünya,
Kaybolmuş ruhum, bitmeyen bir rüya.
Ellerim uzanır, tutunacak dalım yok,
Yüreğimde ki sızı, bitmeyen bir acı.

Uzakta bir ışık, hayal mi, gerçek mi?
Gözlerim yoruldu, görmez oldu kimseyi.
Kader ağlarını örmüş, ilmek ilmek,
Çaresiz bir bekleyiş, boşa yapılan emek.

Kulaklarımda fısıltı, dingin bir ses,
Toprak kucak açar, son durak ebedi.
Anılar silinir, zaman durur,
Sessizlik hüküm sürer, her şey unutulur.

Yapraklar dökülür, ağaçlar kurur,
Ölüm seslenir, son veda budur.
Gözlerim kapanır, son bir kez olsun,
Ruhum bedenimden usulca ayrılmış olsun.

Hiçbir iz kalmaz, ne bir ses, ne bir nefes,
Derinlerde kaybolmuş ruhum, unutulur adım.
Silinir yüzüm, yok olur varlığım, sonsuz bir hüzün,
Soğuk toprak örter bedenimi, Son uykum derin.

Her şey biter burada, artık ben yokum,
Ölüm sessizce gelir, alır götürür.
Acılar diner, dünya susar,
Son perdesi kapanır, hayat denilen oyunun.

Sonsuzluğa karışır, kaybolan ruhum,
Bedenim toprak olur, ruhum kalır.
Bitmeyen bu zulmün karşısında,
Boğuluyorum, işte son nefesim, bitti.


YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 16.07.2025
SAAT: 12:30