Boğuldu boğulacak Şiiri - Abdurrahman Po ...

Bu şehir;
Bu izbe sokaklar, kaybettirdi bana yolumu.
Aman Yarabbi! Ne büyük ruhsuzluk.
Gözlerim mi görmez; yoksa kulağım mı duymaz oldu.
Nasıl olabilir de bir küçük ışık,bir küçük tıkırtı tezahür etmez.
Alabildiğine karanlık ve sessizlikten,
Boğuldu boğulacak..
Kaçıncı kez oldu bilmem.
Bağırdım! Kurtar beni.
Koştum ,yine bir çıkmaz sokak,
Yoruldum çöküverdim duvar dibine
Bir sigara yaktım lakin onun bile ışığı yok.
Aklım bana oyun mu oynuyor yoksa deliriyor muyum?
Nasıl olabilirde cümlelerimi dahi yutan bir dipsiz kuyu halini alır koca şehir.
Nasıl olabilirde sonsuz bir karanlık kaplar bedenimi,
Birde olmamış ki;
Anlatamam üzerimde ki yakışıksızlığını.
Anbean beni de yutuyor;
Öyle ki Tahayyül dahi edemez oldum tenimin güneşi karşılayışını.
Boğuldu boğulacak!
Sökmeye çalışırken bu karanlığın prangalarını