Boğatepe Şiiri - İrfan Karadoğan

Bir sevda gibi çeker
Uzaktan bakarım Boğatepenin karına
El eder göz kırpar
İşve eder naz eder
Çağırır ayağına.

Bilirim sevdaya düşenlerin
Başı dumanlı olur
Eksik olmaz başından derdi
Yaklaştım eteğine
Göz yaşları süzülür topraktan
Bakışları sitem ederdi.

Yakın duruşuna aldandım
Kış boyu seyrettim dik başını
Başındaki beyaz bulut mu kar mı
Yağmur ilk sana düşer
İlk duman senden tüter
Söylesene Boğatepe başındaki
Sis mi efkar mı?

Düştüğüm yollar gibi
Bastığım çayır çimen
Sana geliyorum Boğatepe
Vıcık vıcık kar suyu taze yeşil ot
Ayağımın altında
Sarı çiçekler bezenmiş yaylalarına
Etrafın Mayıs yalnızlığında
Ben varım eteğinde Boğatepe
Sadece ben
Hayal ettiğim gibi.

Sana ulaşamadım
Uzandım beklediğim Mayıs yetmedi
Kıblegahımda kaldın
Önünde bir nokta gibi duaya tutuldum
Bir başka sefere kaldı
İçimde ukde oldun Boğatepe
Şimdilik kavuşamadım.