Bodrum hatırası Şiiri - Neşe Önen

Sanki rüzgar aldı dalından
zamanı kopardı
bilmediğimiz
bir ufkun görünmezliğine üfledi

Söylediğimiz türküler
çektiğimiz halaylar
bir ocak başında
üç, beş kişi
kurulu soframız
sonra gün batımı
sıcağında Ege’nin,
içli ağlayışlarımız
geliyor aklıma

Büyüdükçe susmayı öğrendim
yalnızlığım dost oldu bana
sustukça tanıdım insanları
sırrı dinlemekti zira

Çakıl taşlarının parlaklığı
bir duru, akvaryum suyunda
arada bir şen kahkaları
geçmiş güzel günlerin,
hepsi bunların
hepsi senin gül hatırına...