fırtına dindi!
peki şimdi ne var sırada?
unutulmaya yüz tutmuş bir aşka ağlıyor
köyümün kadınları.
ne hale geldiğini bilmeden dünyanın
uçuşan kelebeklerin
fütursuzluğuna mı yanmalı
yoksa tükenmeye yüz tutmuş
bir aşka ağlayan
köyümüzün o güzel kadınlarının
göz yaşlarına mı?
sırada ne var bilmiyorum,
hatta fırtınadan öncesini dahi hatırlamıyorum...
ama en çok merak ettiğim şey,
ki onu da zaten hiç bilemedim,
gömlekleri ters giydiren kimdi bize
fırtına esnasında?
bilmek istesem de
-bir çok sorunun cevabını bilmek istediğim gibi-
bu soruların cevabını...
yanıt almak için çok uğraşmak gerek
hayatın kirli sokaklarında bekleyen
o yankesicilerle.
sırdaki gelsin!
yedinci kattaki yangından
kurtulmak için
aşağı atlayan adamı
tutan branda gibi gerdik
göğsümüzü,
gayri gelsin!
yedinci katın kaçağı…
Kayıt Tarihi : 17.9.2009 23:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!