Söyle,
Unutabilir misin güneşin rengini.
Ya, kırlangıçların sevinçle gülmesini,
Rüzgarların gelişi güzel esmesini?
-rüzgar bir serseri aşık,
bütün kadınların saçlarını okşayan-
Söyle, insan unutmaz asla,
Unutmak istemediğini...
Bu türkü benim türküm.
Bin yıl önce de söyledim,
Doğururken acılar içinde toprak, insanı..
-toprak hep sevdi, insanın unutamadıklarını-
Söyle, insan unutmaz asla,
Unutmak istemediğini...
O ne? Dinle. İnsanlık sana sesleniyor.
Bütün vurdumduymazlığını vuruyor kelimeler.
Ve başlıyor ağlamaya,
Güneş, rüzgar ve bütün kırlangıçlar....
-yeni bir türkü bu, bizim türkümüz-
Söyle, unutmak istemediğini,
Bu türkünün her hecesini....
Kayıt Tarihi : 17.11.2019 23:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)