Bizim köyün eski delisi vardı

Bizim köyün eski delisi vardı,
Dağ taş demeden dolaşıp gezerdi.
Onunla iyi olmak biraz zordu,
Ona çatan kimseye çok kızardı.

At diye değneğe binerdi fakir,
Köyde onu herkes görürdü hakir.
Sevdiği insanlara destan okur,
Kayaların yüzüne söz yazardı.

Adam günlük yolu hemen koşuyor,
Akıl ermez nasıl böyle yaşıyor?
Bir bakarsın karada dolaşıyor,
Bir de bakarsın denizde yüzerdi.

Kendisini daima Hak'ka verir,
Sabaha kadar camilerde durur.
Camiyi bir güzel siler süpürür,
Boş kalınca tesbihleri dizerdi.

Adı Yusuf idi dağlarda yatar,
Kötü insanları gördü mü çatar.
Kumar oynayana bir tokat atar,
İçki içen kimseleri bozardı.