Bizi nasıl unuttun Şiiri - Esra Nizam

"Bizi Nasıl Unuttun…"

...

Sana ne oldu anlat bana…
Bizi nasıl unuttun anlat…
Kendine bile kapattığın
kalbinin kapılarını,
ikimiz için açtın sen.
Bizim için gerekli bütün yolları
ellerinle inşa ettin.
Senden önce hiç hayal kurmamışım,
Bana hayal kurmayı öğrettin sen.
Korkularımı göğsünde yatıştırdın.
Yüzümü avuçlarının arasına her aldığında
Sonsuz uzakları en yakın yaptın.
Tek olduk seninle ,
bütün olduk
eşsiz olduk…
Bizi nasıl unuttun ,
ne olur hatırla…

Ne zaman vazgeçtin bizi sevmekten?
Güneş küsmedi mi sana da?
Bensiz sabahlara nasıl alıştın ?
Aydınlıkların karanlığa dönmedi mi?
Ya gecelerin…?
Ay ışığı bükmedi mi boynunu?
Benden söz etmedi mi gece?
Karanlıktan çok korkarım,
Sen olmadan uyuyamam bilirsin.
Hiç mi aklına gelmedi?
-Korkarsan Sarılırım….
Diyen sen değil miydin ?
Benden sebep bir sızı düşmedi mı içine?
Başını koyduğun yastığıntaş kesilmedi mi?
Susma öyle !
Bak yüzüme nolur…
Bizi nasıl unuttun ,
anlat bana…

Benle yürümek istemediğin için mi
ağırlaştı adımların?
Nasıl bıraktın ellerimi tutmayı?
Bilirsin sakarımdır .
Tökezlerim,çok düşerim ben
-Düşersen tutarım…
Diyen sen değil miydin ?
Söyle bana,
ne zaman düştüm gözünden?
Kendini de beni de sürgün ettin yüreğinden.
Hangi çıkmazın eline düştük sevgili ?
Sensizlik bana hiç yakışmadı.
Ne olur
kendini bensizliğe alıştırma…
Kalbinin dışarısı çok soğuk ,
Ve bu mevsimsel bir durum değil.
Soyun kalbinin yorgunluğunu.
Ne olur hatırla bizi…

Hayatın tüm telaşından kaçıp
benim sesimde dinlendin sen…
Unuttun mu?
Bir buse kondurup alnımın çizgilerine,
Samanyolunu iliştirdin saçlarıma.
Beni şair kılan en güzel şiir oldun.
Aşka inanmayanlara bizi anlattın sen.
Şimdi bu savruluş beni ürkütüyor.
Ya bulamazsan beni?
Ya unutursan kalbinde doğduğum yeri ?
Ömür boyu senden uzaklarda
yitik bırakırsan beni ?
Ne olur bizi hatırla…
Ne olur dağıt bu karanlığı !
Dağıt kara bulutları üzerimizden…
Bizi çok özledim…
Seni çok özledim…

...

ESRA NİZAM