Bizi Dost Bildiklerimiz Vurdular

Bizi Dost Bildiklerimiz Vurdular

Bizi
bir kurşun değil,
bir ihanet yaraladı önce,
en derin yerimize isabet eden
bir susuştu dostun dili...

Bir kahve içmiştik birlikte,
aynı acıya şeker katmıştık,
aynı rüyaya baş koymuştuk belki —
ama sabah,
bizden önce uyanmış ihanet.

Bizi
düşman bildiklerimiz değil,
dost sandıklarımız yıktı,
bir selamın ardına sakladıkları bıçakla
parçaladılar içimizdeki güveni...

Ne bir tartışma oldu,
ne yüksek bir ses,
yalnızca bir bakışta,
anladık;
bize düşman değilmişler,
ama hiç dost da olmamışlar.

Ve şimdi...
Geriye kalan,
bir kahvenin acısı,
bir omzun yokluğu,
ve içimizde yankılanan
koca bir neden…
Ağustos/ 2025