Tozuna yokuş vurur kuru dalına dul…
Sene-i devriyesi bitmez dünyanın…
Yüreğim marazlı ayva dalında…
Ocağın karasında yüzüm…
Yaş ortudun yanmasıyım…
Bir üflesem gözlerimde kül…
Senin kadar olabilseydim keşke…
Böyle ağlamalarım yalandır..
Ellerim bostanın olmamış kalında…
Bu bakracın soğuk buzlu ayranı…
Sana niye bu kadar uzak durur emmi…
Nemi vurur yüzüne gölgesiz ömrünün…
Yoklukta genlerden gelir bilir misin?
Babadan miras yoluyla devredilir..
Devredilen haklardandır yokluk…
-Al oğlum bu emanet çeyizi…
-Göz kulak ol..bana da babamdan kaldı…
-Ona da babasından kalmış olmalı ki..
-Huma kuşu kondu omzuma
-Terekeden sana da bu pay kaldı…
Silsilesine yandığımın dünyası…
Hiç atlamaz mısın sırayı…?
Hiç şaşırmaz mısın sen…?
Ocağına düştüm kaynatma beni felek..
Karıştır beni de dibim yanmasın…
Dedeme babama olan bana da olmasın…
Sar bi tütün emmi…
çömel de şu tarlanın gözlerine bak…
Çevir bendi yüreğimden aşağı
Sen hele benim de cıgaramı yak…
Kayıt Tarihi : 13.7.2009 02:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!