Biz Tepebaşı Çocuklarıyız.

Hepimiz aynı mahallede, aynı tip evlerde büyüdük
Annelerimiz ev hanımı, babalarımız çalışandı
Çoğunlukla işçi. Kısmen de öğretmen ve memurdu
Sokaklarımız dar, yollarımız topraktı
Arabası olan yoktu, bisikleti olan şanslıydı
Televizyon bile bizim mahalleye ilk kez 70'lı yıllarda
Apartman komşumuz Hüseyin amcalara gelmişti
Pazarları maç günü odalar, balkon dolar taşardı

Teknolojik oyuncaklarımız yoktu, sokaklarda büyüdük
Karnımız acıktığında, susadığımızda paylaşırdık
Çamurda, toprakta, tombilik, çelik çomak oynardık
Atletlerimizi kireçli suya batırır forma yapardık
Paramızı katışıp bütün gün top peşinde koşardık
Kışın kartopu savaşlarımız bütün mahalleyi inletirdi
Kitap okur, saz çalar, türkülerimizi söylerdik
Ilk bilgilerimiz ve fikirlerimiz orada filizlenirdi

Öyle bir jenerasyondu ki bizimkisi
Milletvekili, doktoru, avukatı, mühendisi
Öğretmeni, akademisyeni, işçisi, teknisyeni
Vatana hizmet için özenle yetiştirilmişti sanki
Tümü düzgün, mert, yürekli, arkadaş canlısı
Mahallemin delikanlısı, bacısı, bozacısı,

Hepsi nevi şahsına münhasır, özel insanlardı
Kerkhof kardeşleri, Şarkıcı Serdar'ı, Kıvırcık Yüksel’i
Kahveci Necati abi, Ertan Hoca, Berber İsmail'i
Semiha Abla, Kevser Teyze, Buketi, Deniz'i
Mümkün mü unutmak ismini sayamadığım herkesi

Şimdilerde başka yerlerde ikamet ediyor olsak ta,
Geliyoruz bazı bazı unutamadığımız topraklara
Ziyaret ediyoruz halen büyüklerimizi, sevdiklerimizi
Senede bir parkımızda buluşup yâd ediyoruz eski günleri

En son ziyaretim buruk geçti canlar
Yıkılmış evler, dükkânlar, binalar
Adına Kentsel Dönüşüm diyorlar.
Birer birer yok oluyor anılar,
İyi ki varlar, resimler, fotoğraflar
Eksik olmasın görüştüğümüz insanlar
Çok mutlu yasasın Tepebaşı'lı dostlar.