Biz Olsak Şiiri - Ufuk Çoban

Günbatımında iki kırlangıç kaçmak ister güneş gitmeden,
Kanatları yanyana beraber çırpar yorulmak bilmeden.
Bir kızıllığın içinden geçip uzaklaşır dinlenmeden,
Onlar biz olsak seninle ikimiz kaçsak buralardan.

Saplanıp kalmış iki ağaç bir tepenin gündoğumu köşesine,
Gözlerini hep beraber açmışlar güneşe, hiç yılmadan fırtınalara.
Meyveleri düşmüş diplerine kimi yolcu olurken rüzgarlara,
Onlar biz olsak kök salsak hayatın zorlu yamaçlarına.

İki yaşlı beden oturmuş bir bankın üzerine park köşesinde,
Yaslanmış yılların verdiği destekle birbirlerine,
Öyle tatlı çizgiler işlemiş ki yüreklerinden yüzlerine,
Onlar biz olsak sayısını unutsak içinde kaybolduğumuz gecelerde.

Denizde iki yunus kovalar balıkçı teknelerini,
Öyle sonsuz bir mutluluk saçar ki büyüler etrafındakileri.
Gözgöze gelip gülerler su yüzüne çıkmadan aşkları,
Onlar biz olsak haykırsak kıyıya vurup sevdamızı...

26/10/2005 23:50