"biz neyiz ki senle, söyle..."

Bazen itiraf etmekten korktuğum bir şey var: Biz aslında hiçbir şeyiz. Ne sen benim için bir isim oldun, ne ben senin için bir yer edindim. Yalnızca yarım kalmış cümleler, içi boş bakışlar, geride bırakılan kırık sessizlikler…

İçimde bir ses hep diyor ki; belirsizlik, en ağır yükmüş. Çünkü insan kaybettiğini bilir, özler, acısını taşır. Ama bilmediğini, adını koyamadığını… Onu neyle anarsın? Bizim adımız yoktu, belki de hiç olmayacak.

Bazen düşünüyorum; seninle aramızda geçen şey bir başlangıç mıydı, yoksa hiç doğmamış bir ihtimal mi? Belki ben seni olduğundan daha fazla sevdim, belki de sen beni hiç sevmedin. Ama bir gerçek var: Seninle yan yana anılacak kadar yakın olmadık, birbirini unutamayacak kadar da uzak.

İşte bu yüzden kırgınım. Çünkü benden çok şey aldın, ama bana hiçbir şey bırakmadın. Adını bile koyamadığım bir boşluk bıraktın.

Söyle, biz neyiz ki senle? Yoksa ben sadece kendimi mi kandırdım bütün bu zaman boyunca?..
@dsız..
06 Eylül 2025