Biz Ayrıldık Seninle Şiiri - Derya Ceylan 3

Biz Ayrıldık Seninle

Biz ayrıldık seninle
Suskun bir kış gecesinde
Cam buğusuna adını yazarken
Elim dondu adın kaldı
Ben eksildim biraz daha senden.

Biz ayrılmadık aslında
Kar tanesi gibi
Ayrı yönlere savrulduk rüzgarla
Sen başka bir sokakta eridikçe
Ben başka bir yalnızlıkla katılaştım.

Gözlerin...
Gözlerin şimdi kimde bilmiyorum
Ama bir zamanlar
Gökyüzünü oradan izlerdim
Bulutları yıldızları
Hatta kendi yokluğumu.

Biz ayrıldık seninle
Bir çay bardağında unuttun beni
Dudağının izi kaldı belki
Ama ben... Ben çatlaktım çoktan
Tâ derinlerimden kırılmıştım.

Birlikte sustuğumuz geceleri
Şimdi yalnız başıma tekrar yaşıyorum
Ve sessizlik o kadar kalabalık ki
Her yankıda adını duyuyorum.

Bana kırgınsın belki
Ama ben sana hâlâ kırgınım
Kendime daha çok
Çünkü bir" gitme "yi
Bir "kal" kadar güzel söyleyemedim.

Biz ayrıldık seninle
Ve artık ne sensin çözülmeye niyetli
Ne ben ısınmaya cesaretli
Seninle geçen her şey
Şimdi zamansız bir mevsimde
İçime yağıyor yavaşça.

Ama belki
Bir gün güneş başka bir yerden doğar
Ellerimiz yeniden bir" biz "de buluşur.
Çözülür içimizdeki buzlar
Ve biz oluruz yeniden
Üşümeyen, susmayan ,gitmeyen...

🌹Derya 🌹