"Bîvefâ"
...
Kafası güzel bir gecenin sabahında
en anlatım bozukluğu halimle
başbaşayım.
Ne noktalama işaretlerine uyacağım
ne yazım kurallarına…
Heceydi ölçüydü umrumda değil…
Ağzımı açıp gözümü yumacağım…
En devrik cümleleri kullanacağım.
Kusursuz bir yara olabilirsin,
ama kusursuz bir şiir
yazmayacağım senden.
Çünkü bütün sözlerimi yakıp gittin.
Hiç olmamışım gibi…
Hiç dizinde uyutmamışsın gibi…
Hiç’mişim gibi , g/ittin…
Kilometrelerce acıyla,
delirmeme çeyrek kala bıraktın beni.
Sırtımdaki
sayısız kör bıçakla bıraktın…
Ben kendime yazık ettiğimi,
Çok sonra anladım…
Zaman geçtikçe acımın
perdeleri aralandı.
Sana olan devasa sevgim ,
solumun kıyılarına vurunca,
O “Ay parçam” diye sevdiğim suratının
bütün çirkinliği ayyuka çıktı.
Sevilmekle bile güzelleşmeyecek kadar
adi biriymişsin.
Sadece kendi heveslerinin peşinde koşan
acımasız,
arsız bir duygu hırsızı.
Sana konduramadığım her şeyi
öyle bir yakıştırdın ki kendine,
şimdi önümde ölsen
İnan dönüp bakmam bir kere.
Beni getirdiğin hale bak!
Kendimi korumak için
kalbimin kanatlarını kırdım.
Kimden ?
Senden ve sana benzeyenlerden…
Ne acı…
Ben onca zaman
senden vazgeçemedim değil ,
sana yüklediğim anlamlardan
vazgeçememişim.
Sense benden ölmüşüm gibi vazgeçtin.
Sen biliyordun.
En iyi sen tanıyordun kendini.
Benim sevgimi taşıyamayacak kadar
yüreksiz olduğunu,
Bir kadının aşkına
sahip çıkamayacak kadar korkak olduğunu
adın gibi biliyordun.
Sonunun böyle olacağını bile bile yaptın.
Şimdi de biliyorsun,
Yeni oyuncaklarına da aynısını yapacaksın.
Sıkılınca atacaksın,
yenisini bulacaksın.
Ordan oraya savrulman bittiğinde
Umarım seni de kapı eşiğinde bırakırlar.
Ne içeri girebilirsin,
Ne dışarda kalabilirsin.
Benim iyiliği için dua ettiğim
tek insandın sen.
Bana,
yeryüzünde iyi olan her şeyi
unutturacak kadar
kötü anı bıraktın.
Seni görünce parlayan gözlerimin
ışığını çaldın.
Bir hastane odasında
aylarca hapsoldum sayende.
Umrunda olmadı.
Ne dünümü bıraktın bende
ne de yarınımı.
Ben senin sadece
kalbin yok sanıyordum.
Senin Allah’ın da yokmuş.
Hayatının devamında onca ah'la
mutlu olabileceğini mi sanıyorsun?
Biz seninle Sırat’ta bile
hesaplaşamayız ama,
kanatlarının nasıl kırıldığını görmeden
almasın Rabbim canımı…
…
29.07.2024
01.56
Esra NizamKayıt Tarihi : 22.7.2025 04:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!