Bitti Şiiri - Şimdilik Mısra

…Bitti.
Gerçekten… bitti.
Adını her andığımda,
İçimde bir şey daha eksildi.
Ve ben her eksilmede...
Yine seni düşündüm.
Ama artık yok.
Çünkü... yoruldum.
Sevmekten…
Beklemekten...
Anlamaya çalışmaktan...

Yorgun bir yalnızlığın ortasındayım şimdi.
Bir zamanlar…
Ne çok isterdim elimi tutmanı.
Gözlerime bakmanı,
“Ben buradayım” demeni.
Ama sen hiçbir zaman orada değildin.
Ve ben hep vardım…
Çırılçıplak bir kalple.
Her şeyinle… susuyorsun artık.
Sesin bile yok gibi içimde.
Eskiden seni düşünmek,
Yumuşak bir gece gibiydi...
Şimdi…
Uykusuz bir ağrıya dönüştün.
Biliyor musun?
Bir kadının sessizliği…

En yüksek çığlığıdır bazen.
Ve ben…
Yıllarca bağıra bağıra sustum içimde.
Sen… duymadın.
Duymak istemedin.
Şimdi senden geriye ne kaldı bilmiyorum.
Biraz kırgınlık,
Biraz burukluk…
Ve hep eksik kalan o keşkeler.
Sevme artık.
Gerçekten... sevme.
Senin sevgin hep yarım kaldı…
Hep acele, hep uzak.
Ve ben artık tamamlanmak istiyorum.
Kendimle.
Kendim için.
Kırgınım…
Ama hâlâ güzel bir yerim var içimde.

Adını artık anmasam da,
Orada bir şey seni… affetmiş gibi susuyor.
Belki de bu…
En sessiz veda.
Ve eğer bir gün…
Gözlerin beni ararsa…
O gözlerde ben olmayacağım.
Çünkü ben,
Artık kendime dönüyorum.
Sevme artık.
Çünkü ben seni…
Sevdiğim yerden sildim.