Gözlerim ağırlaştıkça düşüyor göz kapaklarım.
Zihnim rahat bırakmıyor beni.
Bedenim baskı altında zira.
Yorgun ve bitkinim şimdilerde.
Yapraklar dökülmüş yol boyunca.
Ağaçlar çıplak kalmış bu soğukta.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta