Bitmeyen Yer Şiiri - Mihrican Tunç

Bazı insanlar vardır ...
Hayatın bir yerine değil,
Zamansızlığına dokunur.
Kapını çalmadan girer içeri,
Gitmiş gibi dururlar, ama içlerinde bir yerde
Hep " geri dönmek için " bir sandalye bırakırlar.

Ben senin için böyle bir sandalyeyi hep tuttum.

Kabul edelim ...
İkimiz de kelimeleri saklamayı iyi biliyoruz.
Sen gururundan, ben kırılganlığımda.
Ama bazı ilişkiler konuşularak değil, göz göze gelince
İçimizi sızlatan O tanıdık sessizlikte devam eder.

Biten ilişkilerin sesi çoktur; bağırır, kırar, dağıtır.
Ama bitmeyenler sessizdir.
Hiç birşey söylemezler ama içimizde hep bir şey söyler;

"Hala Oradayım"

Ben senin yüzünde ilk günün sıcaklığını gördüm.
Sen bende kendine benzeyen bir taraf buldun.,
Ve ikimizde bunu itiraf etmesek bile
Tamamlanmış hissettirmedi.

Belki o yüzden uzaklaştıkça daha çok hatırladık.
Belki o yüzden her "bitti" deyşimiz ,
Aslında "içim elvermedi" oldu.

Şimdi sana şunu söylemek istiyorum;

Bazı İnsanalar unutulmaz değil ...
Bazı İnsanlar, unutmayı reddeden kalbe denk gelir.

Ve Sen ...
Bende hiç bitmeyen bir yerdesin.
Söylemesen de hissediyorum;
Benim gibi senin de içinde ,
Sessizce bekleyen bir cümle var .

O cümleyi ikimiz de biliyoruz;

"Devamı Var"