Doğuştan sünnetli çocuklara benzer
intiharlara süslenişim.
İnsanların suçlarını düşündüğümde
aklıma hep korkaklıkları gelir.
Psişik güçler halinde
isterik gülüşler dağılır içime
kalbimin üzerine yatarken
günahlarından arınamam hiçbir zaman.
Yüreğim ufalanır
bir trenin altında azaltırken hızını.
İlk defa bekletiyorken
seyrettiğim adımlarını...
ve ona tattırıyorken ölümü
gizli hazımlarla.
Geçiyorum ömrübillâh
inandıklarımdan.
Al beni, işte dibindeyim
son kalkan trenin çığlık dansları.
Dilimde patlayan bu inatçı sesleri
esen rüzgârla düete girer
bir veda.
Al beni,
dinine imanına.
Yoksun: giz, sessiz hüzün ve muskarahat.
Ey benim bitmeyen şarkım!
Parmak aralarına dolanır
belli belirsiz melodilerin.
kadim şarkılarıyla çağırır beni,
yanlış kere yanlış artık
benim için savaşacak birilerini beklemek.
Bu ibret kapısının çıkışı yok artık
(nefrete).
Gözlerimde parıldayan damlalar nerede?
Nerede düştü bu derde ilk?
Nerede?
Bilmem, nerelere taşınır
“benden sonra”
mutluluk...
Kayıt Tarihi : 25.9.2012 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gideceği yer neresidir mutluluğun? 'Evi, barkı, hanı, sarayı' var mıdır?
Belki o kadara bile gerek yoktur... Uğur böceğinin tırmandığı parmak ucundadır, mutluluk...
Onun kadar kanatlarıyla barışık, onun kadar 'suçlarından azat edilmiş hafiflik' şarttır, sadece...
Kutlarım değerli şaireyi...
'Süslü geçen' zamanlarda kalıyor 'psişik kahkahalar...'
Şiiri ve şaireyi kutlarım..
Son kalkan trenin çığlık danslarıyla
........
müthiş bir şiir, kutlarım efendim.. teşekkürler, saygılar size..
TÜM YORUMLAR (3)