Bir asır evveldi, kapkaraydı bütün âfâk
Alınan her nefesle yaklaşıyordu şafak
Güneş sönmüştü, süzülüyordu damla damla
Gece doğuyordu ayın yüzündeki gamla
Yerle gök son def’a birbirine kavuşmuştu
Çanakkale! Bu; sana hüsrân, kâfire muştu
Geliyor karşına kânla beslenen ordular
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta