Ayrılık vakti gelince başa
Sararmadan dökülen yapraklar gibi
Arkadaşlıkları birer birer
Diktiğimiz fidanların, köklerinde sakladık.
O fidanlar ağaç oldu, dal oldu
Aylar yıllar geçti düşünceler bitmeden
Kök saldıkça sevgimiz
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta