Bitmeyen Çilem Şiiri - Mustafa Doğan 4

BİTMEYEN ÇİLEM

Bir duygu mezarlığı sanki enkaza dönmüş gönlüm,
Her bir köşesin de sanki yaşanmış milyonlar ölüm,
Bir hiç kalır yüreğim de yaşananlar yanında ölüm,
İçimde sanki volkan patlamış gibi yanıyor gönlüm.

Zalimce boğazlanmış, öldürülmüş tüm duygularım,
Ne izi nede eseri kalmış hayatın, ölmüş duygularım,
Gitmiş de bir çıkmaz sokağa girmiş bütün yollarım,
Bu gidişle ölüm çok yakın kalbimde tüm yaralarım.

Öyle acılar yaşarım ki hafif kalır yanında ölüm bile
Ne yaptım ne etti isem bir çözüm bulamadım nafile
Öylesine çaresizim dünden razıyım ben ölümle bile
Huzur mutluluktan nasibim hiç yok aramak nafile.

Kurtuluşumu bekliyorum, o ölümün şefkatli eliyle
Allahtan tek dileğim kurtarsın beni Azraillin eliyle.
Kalbime binler hançer saplanmış gibi bu nasıl çile,
Bu nasıl acı bu nasıl ıstırap bu görülmemiş bir çile,

Öyle karanlıktayım ki geceler yanında gündüz gibi,
En büyük depremler tufanlar ruhum da olmuş gibi
Bu dil ölümü heceler durur, beklenen kurtarıcı gibi
Her gün yeniden ölürüm, cehennem de yaşıyor gibi.