. Bitiş Şiiri - Turgut Uzdu

Tüm yaşadıklarımı sakladım yüreğime
Gidiyorum, sevin, sevin ki gidiyorum
Belki son kez
Yarınlar ne getirir ne götürür
İnan sen gibi
İnan sen gibi ben de bilmiyorum

Vazgeçilmezlerin çınar olduğu bir orman bakışların
Sararmış yaprakların rüzgâra teslim vaktindeyim, anladım
Hüzün patikalarında sürüklenmek kadermiş
Topla cesaretini ne olur, yerini bil, değerini bil
At adımını artık at

Bana yine ayrılık, yine hasret
Yanaklara yine yaş düştü

Yağmurlar üstüme yağıyor hangi yüreğe saklanmaya çalışsam
İnancımı kaybettim gülümsemelere
Ya elbisesi sahte ya sesi yalan
Ey şair
Ne yükseklere çıkabildin
Ne rüzgâr olup süresiz esebildin, ne ağırlığın bilindi
Hafifliğinle yolcusun artık, oyalanma git
Bir yüreğin vardı kendince sıcak
Yine aldın ayaklarının altına
Ezdin, ezdin

İç çekişlerinin sorumlusu sensin, şikayet etme artık
Gözyaşlarını silme sakın
Her damlası bitişi hatırlatsın
Kopardı dalından bir imamın duası yahut kapkara bir yel
Sürüklen kendi kazdığın mezarlara
Göğsüne saklayıp hatıralarını
Hep git yaşadığın mutlu yazlara

Ağla gözlerim
Gülümseyen bakışlar yok artık, yok, yok
Sen duy hıçkırığını, sen gör geceyi yırttığını
Görülmemiş şafaklarda kaybol

Bük boynunu sonra kimsesiz gölgelere
Utanma yarınlardan, hepsini kır

Hani, hani yüreğinde bir mezar vardı ya
Zamanı geldi
Damlaların sırtına bin
Sakın bakma arkana şair
Bir daha çıkmamak üzere usulca oraya in

Bir hiç uğruna bitirilse de hatıralarını düşün
Tesellisi olsun bu son bitişin