Ellerim kollarm hep isyan eder.
Ayımla günüm ömürden gider.
Kötülük yapanlar bedelini öder.
Bu hayat sonunda biter gönül.
Yetmiş yıldır gurbette dolaşırım.
Fakirle yoksulluklara ben alıştım.
Beladan kötülükten hep kaçtım.
Bu hayat sonunda biter gönül.
Beni bitirdi fakirimin çilesi derdi.
Tanrım bana vermiş derdi kederi.
Bazıları zengin oldu kemale erdi.
Bu hayat sonunda biter gönül.
Fehmi.
Yoksulun olmaz gündüz gecesi.
Yüreğime çökmüş özlem sancısı.,
Bende oldum torunumun dedesi.
Bu hayat sonunda biter gönül.
Kayıt Tarihi : 24.12.2025 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!