Biriktiriyorsun yalnızlığı günlüğüne

Gülüşünde yüzyıllık yalnızlık var
Saç kırıkların dökülüyor yüzüne
Ten kokun hasrete karışmış
Yolculuğun son durağına ulaşmış gibisin

Rüzgarın sensizliğe esiyor
İçinde ertelenmiş bir yağmur var
Yağmayı unutmuşsun

Biriktiriyorsun yalnızlığı günlüğüne
Anıları acıya karıştırarak
Sonra oturup dökülüyorsun geceye
Saati yalnızlığa kurarak

Akrebin yelkovana kavuşmasını izliyorsun
Her kavuşmaya bir yıldız kaydırarak
Gökyüzünü karanlığına gömüp
Gidiyorsun işte,
İçinde yitik bir çocukla...

Abdullah kurt