Biri uyandırmaya kıyamıyor,
Diğeti niye uyandın da günaydın demedin diyor,
Kızıyor, sitem ediyor, trip atıyor,
Halbuki o hiç uyumadı, onu bilmiyor...
Gözlerinin altı mor,
Aklında binbir soru.
Sabaha kadar onu düşünüyor,
Yine de uyandıramıyor...
Bir öpücükle mi başlıyordu her şey,
Bir "günaydın" demeyle mi?
Yoksa bu sevda böyle mi başlamıştı?
Sitem ederek, küserek, trip atarak mı?
Şimdi gelip yüzüne baksa,
Bir anlasa sabaha uzanan geceyi,
Belki böyle sitem etmezdi,
Bilirdi, pişman olur utanırdı...
Yine haykırıyor içinde bir ses,
Sonsuza dek sürsün bu sevda
Uyansa, "günaydın" demeyi unutsa da,
Onu hep böyle s3vexek ayarsızca...
Ve bu ayarsız sevgi,
Ne biten bir şiir, ne geçen bir rüya.
O uyandığında diğeri yanında yok,
Ama hep onunla birlikte olacak...
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 14:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!