başımın içinde durmaksızın konuşan biri vardı
kimseyi sevmeyen
kimseye güvenmeyen
dinledikçe bedenimi işgal eden
kuyular kazardı kafamın içine
ezberlediğim yerleri seçerdi
defalarca düşerdim
üstüme toprak atardı
o konuşurdu
ben susardım
konuşsam
onun kelimeleri dışarı akardı
alıp götürse biri onu
rahatlardım .z
9h
Kayıt Tarihi : 14.9.2019 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!