Üzülmek kolay mı ki
Sürekli niye seçiyoruz ağlamayı
Mutlu olmak mı zor olan
Bağrımıza bassak ya sevdayı
Sevgi değil mi yüzlere gülücükler konduran
Gülümserse mutlu mu demektir insan
Kendime baktım aynada
Ayrı bir can vardı
Benden daha bendi
Benden daha esmerdi
Adamlar çizdim aynanın buğusuna
Benden daha başkaydı, senden daha başka
Bembeyaz bir sayfaydım ben
Üzerine hiçbir kalemin ucu deymemiş
Hiç kara mürekkep damlamamıştı tenime
Ve hiç beddualardan bahsedilmemişti
Beyaz meleklerim dolaşırdı etrafımda
Ben onları dinleyerek uyurdum geceleri
Bazen bir gülüş bile yeter
İki ömrü birbirine katmaya
Sen iri ela gözlerinle
Öyle bir merhaba dedin ki bana
Rengarenk çiçekler açtı yüreğimde
O an farketmemiştim oysa
Gözlerimdeki ışığı çalan
Yüzü ak iblislerden misin sende
Bana bakışıyla huzur veren
Güvenli gözler kimindi öyleyse
Sadık eller uzandı sandım
Mutluluğu vadedendi samimi duyguların
Belki yeteri kadar dua etmedim
Yeteri kadar sevemedim belki de
Daha mı fazla gözyaşı gerekirdi?
Ya da daha fazla uykusuz gece
Yıldığım için özür mü dilemeliyim?
Ve ömrümü sana adayamadığım için
Canımı acıtıyor yaşanan her duygu
Mutlulukta aşkta acı veriyor sanki
Gözü yaşlı bir kalp var duvarlar ardında
Baksa da göremez gözlerin hissedemezsin beni
Sonbaharda dökülen yaprak kadar yorgun ve çaresiz bedenim
Korkular sarmış dört bir yanı ben bir ada misali
Sen farketmesen de asla
Gözlerim hep peşinde gölgen gibi
Hissetmesen de beni içimdesin
Damarlarım gibi
Etkilenmek bu sadece
Deli gibi
Ah anne!
Bilemezsin nasıl huzur kaplı içim
Yağmur yağıyor bir sonbahar akşamüstü
Yağmurun sesini ne çok severim
Damlaların toprağa vurup dağılışını
Sakın üzülme anne benim için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!