Biraz öfke biraz hüzün var

Kemiklerimiz kırıldı
Yokluğun pençesinde
Esir olduk kafeste bir kuş gibi
Hep yorgun yürüdük aheste aheste
Ne adımız kaldı ne de inadımız
Daldan dala konarken kırıldı kanadımız

Canımızı ucuz sayan uyuzların
Azarlarını İşitmedi kulaklarımız
Alın yazımız deyip hep boyun büktük
Güle dokunur gibi dokunduk dikene

İnsanlık sözde, sazda kaldı
Cılız bedenlerimiz ayazda kaldı
Buz tuttu yüreğimiz
Sıcaklık bir yaz düşünde
Bir gül yüzlünün bakışında kaldı

Bağrımızda ateş
Biraz öfke biraz hüzün var
Hala geceleri yıldızlara bakan
Yorgun gözlerimiz var