Mantığımı toplu konutlarında bıraktım Ankara'nın
Ve duygularımı yüklendim merdivenlere aşağı.
Ağırlık değildi bacaklarımdaki titreyişin nedeni.
Nedeni sevgili gecenin son tebessümü,
acı kahvenin son yudumu.
Üç kez yaşadım bu denklemi.
Üç kez bu denklem içinde çarpılandım,
sonunda üç kez bu denklemde bölünen oldum.
Esaslarımı bıraktım loş ışıklı yerlerde
Sonra kadehimi kaldırdım şerefsizliğime.
Üç kez farklı ülkelerin tenine dokundum
Üç kez farkı kokuların içinde kayboldum
Sonunda üç kez dönüp kendime lanet okudum.
Kayıt Tarihi : 28.10.2001 21:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!