Bıraktı Karakışta Şiiri - İsmet Murat

BIRAKTI KARAKIŞTA
O kadar bunaldım ki kolum kanadım kırık,
Bir halde bekliyorum, boğazımda hıçkırık,
Öyle düğümlendi ki, kar etmiyor tıksırık,

Dost bildiğim kem gözlü tuttu da bir bakışta,
Yaz günü bedenimi bıraktı karakışta.

Yalınız yapa yalnız, yüreciğim teklerken,
Aç kurtlar çadır kurup, çevremde pineklerken,
Parçalamak üzere can vermemi beklerken.

Dost bildiğim kem gözlü tuttu da bir bakışta,
Yaz günü bedenimi bıraktı karakışta.

Gördü umursamadı yürürken sektiğimi,
Saçlarıma akları, elemle ektiğimi,
Görmezlikten gelerek ıstırap çektiğimi,

Dost bildiğim kem gözlü tuttu da bir bakışta,
Yaz günü bedenimi bıraktı karakışta.

Kul Müçtehit olarak karınca kararınca,
Yardım eder diyerek dost yanına varınca,
Avucumu yaladım, dışlandım çoklarınca,

Dost bildiğim kem gözlü tuttu da bir bakışta,
Yaz günü bedenimi bıraktı karakışta.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi