Talihsizlik dolu dizgin peşimde
Kara günler bırakmadı yakamı
Dünya yanar bıraksam ateşimde
Kara günler bırakmadı yakamı.
Gece yarısı kapımı çaldılar
Postallarla odamıza daldılar
Topladılar kitapları aldılar
Kara günler bırakmadı yakamı.
Sıkı sıkı bağladılar gözümü
Gale bile almadılar sözümü
Çoktan bulmuşlardı zaten çözümü
Kara günler bırakmadı yakamı.
Ellerime kelepçeyi vurdular
Sorgumda suali çapraz sordular
Engizisyon mahkemesin kurdular
Kara günler bırakmadı yakamı.
Başucumda marksistleri övdüler
Allahıma kitabıma sövdüler
Ruhum işkencede,cismim dövdüler
Kara günler bırakmadı yakamı.
Fikri düşünceyi hep suç saydılar
Dört duvarda yıllarımı çaldılar
Neyim var neyim yok hepsin aldılar
Kara günler bırakmadı yakamı.
Kara bulutlar sarınca her yanı
Unuttuk çoktan yatağı yorganı
Getirdiler sehpa ile urganı
Kara günler bırakmadı yakamı.
Kayıt Tarihi : 5.5.2009 17:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Allahıma kitabıma sövdüler
Ruhum işkencede,cismim dövdüler
Kara günler bırakmadı yakamı.
hala karagünler bitmedi şekilciler şekle göre davranıp dikte etmekte fikirlerini ne yazıkki,kimbilir belki bir gün umutla,tebrikler muhteşem şiirinize,saygıyla...
TÜM YORUMLAR (3)