Bırakıp Gidene Şiiri - Ahmet Kenan Çiftçi

Aşkın alevi dağladı bağrımı
Göremedim bir gün bile iyisinden
Güneşli günleri hazan kapladı
Gidemedim senden öteye
Seninle bir özlem gidermek varken
Yapayalnız kalakaldım gecelerde
Tanımıyorum artık kimseyi etrafımda
Her şey öylesi durgun ve hüzünlü
Sevmek varken hiddet içindeyim
Bilmem ne olacak halim
Şah çeken sen oldun mat olan ben
Cahilce bir sevdanın bedelini çekiyorum
Düzgün sevenleri yeri matemhaneymiş meğer
Benim yerimde şimdi kimsesiz meyhaneler
Duygularım savruldu aklım kaybolup gitti
Emsalsiz bir sevdayla kaybolup gittim
Severdim en güzelinden altın gibi işlemeli
Delip deştin beni bir bıçak kesiği gibi
Gülmek zaten haram gecelerime
Gündüzlerimde harap ve bitap bir halde
Sen gittin kurtuldun belki de kim bilir
Bana ise bu acının en kötüsü kaldı hasretinle
Temelsiz bir bina gibi çöküp giden aşkımla
Sevdamın yanık külleri arasında kalakaldım bir başıma
Seven ne yapmaz derken kendime
Sevilen kaçıp gitti işte öylece
Cansız ve neşesiz bir akşamdan kalan bana
Savrulan acılar ve iç çekmeli nutuklar
Gönüle kilit vurulmuyor ve suları durulmuyor
Durgun bir deniz gibi olsaydı ne ala
Ama afakanlar basmış gibi çırpınıp duruyor
Ey gönül etme üzerler seni sebepsiz
Sebepten öte o insanlar gayesiz
Arıyorum bir sıkıntı ve dert bulamasam da
Hiç değilse seni unuturum geldiğin son bulvarda
Üzüntüleri yalnız çekerim elbette acılar senden emanet
Girerim olmayan haller senden bir hediye sen devam et
Ayrılmayı seçen sendin benim ki sadece boyun eğmek
Şimdi gidiyorsun tüm aşklar seninle
Ben ise soğuk bir çöl gibi imkansızım şu saatte
Arıyorum bir çift göz baksın bana diye çaresizce
Gelecekte yok bir ümidim ve hatıralarım sınırlı
Senden öte köy olmadığına bütün kalbim ısındı
Şimdi sen ayrı dünyalarda eserken bir fırtına
Ben donuk bir yüzle sürünmekteyim adaletsizce
Kaybediyorum şef kaybediyorum
Ne yapıyorsun diye sorma artık sadece kaybediyorum
Sonraları kazanırız belki diye bir umutla
Yine zaman kaybediyorum
Aşkın bir ezgisi çalarken senin gönlünde
Benim gönlümde yangınlar ve soğuk rüzgarlar
Atlar giderim ben bu hayattan ama
Ahım bulmaz seni sanma sakın edepsizce
Gür bir atın şahlanışı gibi
Şahlanır bu düzen kaybeder gidenler
Olursa bir elbet kazanırız biz geride kalanlar
Lanet okurken hayata ve düzene anlamsız misillemeyle
Sende gülüp,eğlenirken son sürat işve ve cilveyle
Kader gör bunları tahammülüm yok artık
Yoksa sende mi onu seçtin beni bırakıp?
Soldurma soldurma beni ben gül değilim
Güller baharda açar ama ben kışın ölebilirim